Polowanie na Zające

Są zapewne najbardziej pożądanym, aczkolwiek niezwykle rzadkim rodzajem polowań. Przed laty polowania na najbardziej popularną  zwierzynę w naszym kraju w sezonie było codziennością – wtedy na  zająca polowało  98% myśliwych. Zając jest gatunkiem, w którego pozyskiwaniu myśliwy powinien nabywać doświadczeń łowieckich, poznawać urok polowania zbiorowego, uczyć się współżyć i współdziałać z towarzyszami łowów, mieć możność wykazania się znajomością i przestrzeganiem etyki łowieckiej, zarówno w stosunku do swych towarzyszy, jak i w stosunku do zwierzyny. Znaczne ograniczenie populacji zajęcy w Polsce i Europie, szczególnie pierwszych dwóch dekadach 21-go wieku, skierowało zainteresowanie myśliwych i na inne gatunki, niemniej zając pozostanie głównym obiektem pożądania myśliwych, zwłaszcza tych szukających piękna wspólnej polowaczki zbiorowej i uszanowania tradycji łowieckiej.

Obowiązujący obecnie w Polsce regulamin polowań dopuszcza jedynie stosowanie polowania pędzeniami. Do roku 1984 stosowane były metody pozyskania szaraków przy pomocy kotłów i czeskiej ławy. Obowiązujący obecnie regulamin zabrania tych metod polowań.

POLOWANIE PĘDZENIAMI

Polega ono na ustawieniu myśliwych według wylosowanych stanowisk w równej linii. Dopuszczalne jest ustawienie po dwóch myśliwych na tzw. flankach. Naganiacze na dany sygnał (naganka na przód) pędzą zwierzynę na linię myśliwych, używając kołatek i hałasując. Zając bowiem, zwłaszcza przy miękkiej stopie, dotrzymuje pola i niechętnie się podnosi. Długość pędzenia nie powinna przekraczać 800m. Jako jedyny typ polowania dopuszczany przez przepisy jest trudno dostępny do polowań dewizowych i różnego rodzaju polowań komercyjnych.  

Zdjęcie z polowania na zające

Polowanie na Zające w Wielkopolsce Grudzień 2023

POLOWANIE Z OGARAMI W GÓRACH

Ten system polowania jest aktualnie zakazany. Polowanie to jest stosowane rzadko. Liczba ogarów w Polsce jest obecnie znikoma, tym bardziej ograniczony jest stan zajęcy w łowiskach górskich.

POLOWANIE W KOTŁY

Jest zakazany w Polsce. Metoda ta była stosowana jako zasadnicza do lat pięćdziesiątych; obecnie jest zabro­niona. W świetle badań, zwłaszcza Zakładu Łowiectwa Instytutu Badawczego Leśnictwa, ustalono, że stosowanie tej formy polowania nie ma ujemnego wpływu na stan zajęcy. Metoda ta polega na tworzeniu „kotła” przez myśliwych i naganiaczy, wychodzących z jednego punktu wyjściowego i zamykających określoną prze­strzeń. Następnie myśliwi i naganiacze zmierzają wol­no w kierunku osi koła, myśliwi zaś oddają strzały do podrywających się zajęcy. Po zbliżeniu się do osi koła na odległość około 250 m myśliwi na dany sygnał mają prawo do oddawania strzałów tylko na zewnątrz koła. Przy stosowaniu tej metody należy bardzo przestrzegać zasad regulaminu polowań ze względu na możliwość zranień spowodowanych przez rykoszety.

CZESKA ŁAWA

W latach siedemdziesiątych, po przeprowadzeniu doświadczeń, dopuszczona została na terenie naszego kraju metoda pozyskania szaraków za pomocą tzw. czeskiej ławy. Metoda była od wielu lat stosowana w Czechosłowacji. Polega ona na wykorzystaniu skłonności zajęcy do powrotu na miejsca, z których zostały ruszone. Myśliwi, przedzieleni naganiaczami, posuwają się w linii prostej na odległość kilku kilometrów, strzelając do podrywających się zajęcy, a także do zajęcy nadbiegających na linię. Obecnie, zgodnie z uchwałą Naczelnej Rady Łowieckiej już od 1984 r. jedyną metodą polowania na zające jest pędzenie.